Wij maken op onze website gebruik van functionele en privacyvriendelijke analytische cookies om onze website te verbeteren. Indien u klikt op 'accepteren en doorgaan' tonen wij ook een social media button/feed. Aanbieders van die buttons kunnen cookies plaatsen ter herkenning. Wilt u dit niet? Kiest u dan voor 'geen social media buttons'. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.
De Tweede Kamer heeft in 2011 met grote meerderheid een motie aangenomen voor een verbod op nietcommercieel gebruik van glyfosaat. Staatssecretaris Mansveld heeft aangegeven chemische onkruidbestrijding op verhardingen begin 2016 te verbieden, en voor overig groen in 2017. Vewin onderschrijft dit besluit. Uit het CBS rapport ‘Green Growth in the Netherlands’ blijkt dat het Nederlandse oppervlaktewater de slechtste kwaliteit heeft van heel Europa. De afgelopen vijf jaar heeft glyfosaat bijna 100 keer de norm overschreden in oppervlaktewater gebruikt voor drinkwaterproductie. Ook worden bestrijdingsmiddelen boven de drinkwaternorm aangetroffen in het grondwater. De normoverschrijdingen van glyfosaat worden grotendeels veroorzaakt door chemische onkruidbestrijding buiten de landbouw. Om de doelen van de Europese Kaderrichtlijn Water (KRW) te halen is een wettelijk verbod op de kortst mogelijke termijn noodzakelijk.> Verbod op chemische onkruidbestrijding op korte termijn noodzakelijk
De praktijk bewijst dat chemievrij beheer mogelijk is. In Brabant voert 52% van de gemeenten chemievrij beheer uit op verhardingen, 82% in openbaar groen en 13% op sportvelden. Ook steeds meer provincies en bedrijven stappen over, zoals de provincie Zuid-Holland en Bavaria. Onze buurlanden zijn ook overgegaan tot een verbod. Vanaf 1 januari 2015 mag in Vlaanderen geen enkele openbare dienst bestrijdingsmiddelen gebruiken voor regulier onderhoud. In Duitsland is het gebruik van chemischeonkruidbestrijdingsmiddelen verboden op verkeers- en bedrijfsoppervlakten, zoals op (spoor)wegen, pleinen, bedrijfsterreinen en luchthavens.> De praktijk toont dat bestrijding zonder chemie al mogelijk is.
Innovatie en kostendaling worden gestimuleerd door de helderheid van een verbod als stip op de horizon, zonder uitstelmogelijkheden of veel uitzonderingen. Methoden voor niet-chemische onkruidbestrijding zijn de laatste jaren al sterk ontwikkeld. Kosten voor chemisch beheer liggen rond 0,09-0,11 €/m2/jaar in 2013. De kosten van niet-chemisch beheer zijn gedaald naar gemiddeld 0,11 € /m2/jaar in 2013. Dit zal zich alleen nog maar verder ontwikkelen. > Helder verbod op chemische onkruidbestrijding leidt tot innovatie en kostendaling
Zogenaamde ‘laag risico middelen’ zijn uitgezonderd van het verbod op chemische onkruidbestrijding buiten de landbouw. Het is echter nog niet duidelijk wat de criteria voor deze middelen zijn. De uitwerking van de criteria vindt momenteel in Brussel plaats. In de EU verordening voor het op het markt brengen van gewasbeschermingsmiddelen (1107/2009) is het effect op (drink)water niet expliciet benoemd als criterium waaraan getoetst moet worden om te bepalen of een middel een laag risico heeft. Dit is wel nodig, anders ontstaat een verschuiving van het probleem naar nieuwe stoffen met nieuwe normoverschrijdingen als gevolg. Nederland moet in Brussel inzetten op het opnemen van effecten op (drink)water als criterium voor laag risico middelen.> Effecten op (drink)water moet criterium zijn bij bepaling laag risico middelen
Download standpunt