Waterpoort over Toekomstbestendig (drink)waterbeheer

Op 7 november vond alweer de derde Waterpoort plaats. Een bijeenkomst in perscentrum Nieuwspoort in Den Haag waar de aanwezigen met elkaar in gesprek gingen over toekomstbestendig (drink)waterbeheer.

De Waterpoort werd ook deze keer georganiseerd door de Unie van Waterschappen en Vewin. Niko Wanders, hydroloog en droogte-expert van de Universiteit van Utrecht opende de bijeenkomst. Hij benoemde enkele uitdagingen rond droogte.

De eerste uitdaging is om te bepalen hoe de toekomst eruitziet. Een paar droge zomers achter elkaar is nu misschien nog toeval, maar de kans op zulke zomers wordt steeds groter. De tweede uitdaging is het zoeken naar oplossingen. Hoe pakken we de problemen aan? Een volgende vraag is hoe we het met z’n allen samen kunnen oplossen. En tot slot is het een grote uitdaging om de droogte op de agenda te houden. “Eén natte zomer, en iedereen is de droogte alweer vergeten”, zei Wanders.

Hij schetste ook de problematiek rond waterschaarste. De komende jaren worden er bijna een miljoen huizen gebouwd. En die moeten allemaal drinkwater hebben. Wanders opperde dat we misschien de waterschaarste kunnen oplossen door bijvoorbeeld afvalwater te gebruiken voor de land- en tuinbouw . “Dat maakt planten niet zoveel uit. Maar we weten niet of het kan. Daar is onderzoek voor nodig.”

Het panel dat daarna met elkaar en met de zaal in gesprek ging, ging ook in op het hergebruik van afvalwater en het beter vasthouden van water. Hoe kunnen we de koek vergroten en is verhoging van grondwaterpeil de oplossing? Het panel bestond deze poort uit Geeke Feiter, directeur Schade van het Verbond van Verzekeraars, Jelle Hannema, directievoorzitter van Vitens, Rubert Konijn, strategisch businessmanager Klimaat van het KNMI en Niko Wanders.

Zo vertelde Hannema dat Vitens met een aantal waterschappen kijkt of het mogelijk is om gezuiverd afvalwater (effluent) te gebruiken voor bedrijven die het dan kunnen gebruiken voor andere doeleinden dan drinkwater. Bijvoorbeeld als koelwater. Hij is ook voorstander van het gebruik van gescheiden systemen: één met drinkwater, en één met water om bijvoorbeeld de wc door te spoelen. Daarvoor moet wel het bouwbesluit worden aangepast.

Droogte én meer nattigheid brengt ook schade met zich mee. Boeren hebben een mindere opbrengst omdat ze hun gewassen niet kunnen beregenen. Huizenbezitters zien hun woningen verzakken en bij overstromingen lopen huizen onder. Wie betaalt dat? Geeke Feiter: “Wij betalen dat met z’n allen. Aan belasting, aan verzekeringspremies. Daarom moeten we een klimaatadaptief land worden dat klaar is voor de klimaatverandering.”

Rubert Konijn denkt dat de schade beperkt kan worden door het ‘early warning syteem’ waar het KNMI aan werkt. Zo weet je eerder wanneer het (te) droog of (te) nat wordt en kun je nog iets doen om schade te voorkomen. “Een goede waarschuwing betekent minder schade.”

De aanwezigen in de zaal waren het er over eens dat ‘we’ aan de slag moeten en dat we dat vooral samen moeten doen. Hannema verwoordde het zo: “Laten we gewoon beginnen. De waterschappen en de drinkwaterbedrijven moeten samen kleinschalig beginnen met kleine projecten. Denk groot, voel de urgentie, maar maak het behapbaar.”