Wat heeft de Kaderrichtlijn Water het drinkwater gebracht?

De Kaderrichtlijn Water (KRW) is een richtlijn die als doel heeft de kwaliteit van oppervlaktewater (rivieren, kustwater en meren) en grondwater binnen EU-lidstaten te waarborgen. De KRW geldt sinds 2000. Deze Europese regelgeving wordt per lidstaat vertaald naar nationale wetgeving. Een belangrijk onderdeel van de implementatie, monitoring van de vooruitgang en rapportage over de stand van zaken vanuit de lidstaten naar Brussel wordt gevormd door de stroomgebiedbeheerplannen, die steeds voor zes jaar worden vastgesteld.

In Nederland vertaalt de rijksoverheid de KRW in landelijke beleidsuitgangspunten, kaders en instrumenten. De minister van Infrastructuur en Waterstaat is eindverantwoordelijk voor de uitvoering van de KRW. Zij is dit mede namens de andere rijkspartijen en in nauw overleg met provincies, waterschappen en gemeenten. Binnen de vier internationale stroomgebieddistricten in Nederland – Rijn, Maas, Schelde en Eems – werken provincies, gemeenten, waterschappen en Rijkswaterstaat samen aan de stroomgebiedbeheerplannen. Stroomgebiedbeheerplannen geven een overzicht van de toestand, problemen, doelen en maatregelen voor het verbeteren van de waterkwaliteit.

De implementatie van de KRW is zeer belangrijk voor de bescherming en beschikbaarheid van drinkwaterbronnen. De Kaderrichtlijn Water stelt dat met het onttrokken water drinkwater moet kunnen worden gemaakt. Bovendien mag de kwaliteit van het onttrokken water niet achteruitgaan en moet deze op termijn verbeteren, om zo het benodigde niveau van zuivering te kunnen verlagen (KRW, artikel 7.3 lid 3). Dat betekent dat de kwaliteit van de bronnen voor drinkwater moet verbeteren en de zuiveringsinspanning moet verminderen. Het punt van beoordeling van de drinkwaterdoelstellingen is het onttrekkingspunt, dus waar het ‘ruwe’ water uit de grond of uit het oppervlaktewater wordt gehaald. Om dit doel te bereiken, moeten maatregelen worden uitgevoerd. Als één van de mogelijke maatregelen wordt het instellen van beschermingszones genoemd. In deze beschermingszones kan dan gebiedsgericht beleid worden gevoerd. Dit is niet verplicht op grond van de KRW. Wél verplicht is het bereiken van de doelstellingen. De stroomgebiedsbenadering van de KRW verplicht de vergunningverleners om in de afweging rekening te houden met benedenstroomse activiteiten, ook wanneer die buiten het eigen beheergebied vallen.

De KRW kent een aantal verplichtingen ten aanzien van ‘voor de drinkwateronttrekking gebruikt water’.

Lees het hele achtergrondartikel in Waterspiegel 5 van 2019