Europarlementariër Schreijer-Pierik vraagt om meer transparantie opkomende stoffen

​Annie Schreijer-Pierik, CDA-Europarlementslid, heeft in het Europees Parlement schriftelijke vragen gesteld aan Eurocommissaris Karmenu Vella voor Milieu over het waterbeleid en de problematiek van opkomende stoffen. Schreijer-Pierik is lid van de Europarlementscommissies voor Milieubeheer, Volksgezondheid en Voedselveiligheid, Landbouw en Plattelandsontwikkelingen Visserij. Vewin verwelkomt deze vragen aan de Commissie aangezien de issues die zij aankaart mede op de Europese tafel opgelost moeten worden.

Schreijer-Pierik maakt zich zorgen over de gang van zaken rond de lozingen van perfluoroctaanzuur en GenX en vraagt om duidelijkere regels en meer transparantie. Dit pleidooi van de Europarlementariër sluit aan bij de in juni door de Tweede Kamer aangenomen motie Van Eijs c.s. waarin er bij de Nederlandse regering op aangedrongen wordt zorg te dragen voor maximale transparantie over de stoffen die geloosd worden.

Momenteel treffen drinkwaterbedrijven nog te vaak stoffen aan bij hun innamepunt waarvan niet helder is wat voor soort stof het is, welke eigenschappen de stof heeft en wat de bron is. Dan moeten de drinkwaterbedrijven achterhalen wat de risico’s zijn en de mogelijkheden tot zuivering. Dit was onder andere het geval bij GenX en pyrazool. In sommige gevallen zijn drinkwaterbedrijven genoodzaakt hun inname te stoppen, zoals bij pyrazool.
Schreijer-Pierik wil van de Eurocommissaris weten of de Europese Commissie bereid is om bij de evaluatie van de Kaderrichtlijn Water (Richtlijn 2000/60) deze problematiek van opkomende stoffen te benoemen en vanuit het voorzorgsprincipe regels te geven voor de uitvoeringspraktijk in de lidstaten.

Momenteel wordt binnen de Europese systematiek voor registratie, beoordeling, autorisatie en beperking ten aanzien van chemische stoffen (REACH) geen kwaliteitsnorm voor milieu of drinkwater afgeleid. In het kader van drinkwaterbronbescherming is dit wel van belang. Schreijer-Pierik vraagt daarom of de Commissie bereid is om te onderzoeken hoe de preventie van negatieve effecten van dergelijke lozingen op de drinkwatervoorziening beter geborgd kan worden.

Bij het aantreffen van een stof in het water kan het soms weken duren voordat duidelijk is om welke stof en bron het gaat. Schreijer-Pierik wijst de Europese Commissie er op dat in het kader van het “Right2Water”-burgerinitiatief burgers om meer transparantie hebben gevraagd. Zij wil daarom ook weten hoe de transparantie van te lozen stoffen (met in begrip van eigenschappen en hoeveelheden) op het oppervlaktewater verbeterd gaat worden.
De gestelde vragen moeten binnen zes weken door de Eurocommissaris beantwoord worden.
Het Vewin position paper over de Structurele aanpak van opkomende stoffen geeft meer achtergrond over lozingen, de praktijk van vergunningverlening en het standpunt van de drinkwatersector. ​